20. Eindelijk!
Daniel, de bouwbegeleider, had ons geadviseerd een schoonmaakploeg te laten komen om het huis bewoonbaar te poetsen. Dat was een goede tip. Ze kwamen met vijf man sterk en het huis knapte zienderogen op. Toen alle vloeren met een speciaal reinigingsmiddel werden behandeld, werden wij werden, met hond, verbannen naar een kamertje. Op een gegeven moment werd het wel heel stil in huis. We keken om het hoekje en er was niemand meer…
Het huis was eindelijk van ons!
Een beetje verbouwereerd liepen we van kamer naar kamer. Enthousiast begonnen we te slepen met dozen en meubels. Het was geweldig om eindelijk alles een plek te kunnen geven. Op een gegeven moment kregen we toch wat honger. Brood en beleg hadden we in huis, maar het bestek waren we nog niet tegen gekomen. Met het zakmes van Jeroen kwamen we een heel eind. Hilarisch was de eerste doos na het eten… die bleek de complete bestekcassette te bevatten.
We hadden in Nederland al stellingkasten gekocht voor de voorraadkast. Toen ze eenmaal stonden konden de spullen meteen de kast in. We probeerden het een beetje praktisch aan te pakken: alles uit de garage eerst opruimen en wat nog niet gebruikt kon worden op zolder zetten. Dat voorkwam chaos. Ik had van tevoren een heel plan gemaakt voor wat waar moest komen te staan in iedere ruimte. Altijd een combinatie van oude en nieuwe items zodat het niet op een standaard vakantiehuis zou lijken. Omdat het vlak voor kerst was, moest er toch een boom komen en
de krans met verlichting hingen we meteen aan het balkon. Ik had een doos amaryllissen meegenomen, omdat die als ze koel bewaard worden een poos zonder water kunnen. Toen de eettafel stond kon het boeket er zo op.’s Avonds sliepen we voor het eerst in ons eigen huis.
Het was een heldere nacht, doodstil en met een prachtige sterrenhemel..
Jeroen zetten we op het vliegveld af en zelf werkten we hard door, want onze kinderen zouden kerst komen vieren. Hun gezichten toen ze voor het huis stonden we alles lieten zien vergeet ik nooit meer. Ze waren er geweest toen we de grond hadden gekocht, hadden constant naar onze verhalen moeten luisteren en tekeningen bekeken en nu stonden we daar met zijn zessen…
Dit was steeds ons doel geweest: een echt familiehuis!
