18. De berg de baas

Via het grondstuk van de buren loopt er water over onze grond.

Soms is dat een ieniminie stroompje. Soms klettert het naar beneden en gaat het onder de weg door naar onze benedenbuurman. Dat watertje is erg charmant, maar heeft dus al de nodige problemen opgeleverd.
Eerst met de architect: die wilde het gehele stroompje door een buis laten lopen. Dat vonden wij (en het waterschap) geen goed idee. Na eindeloos overleg hebben wij voorgesteld het onderste gedeelte af te voeren door een buis en het bovenste gedeelte open te laten. Helaas ging er iemand bij het waterschap met pensioen en werd de zaak niet overgedragen. Uiteindelijk werd besloten dat er een buis met een doorsnede van 80 (!) cm onder de weg door moest worden gelegd en was de vergunning rond.

Er zijn 60 vrachtwagens met aarde uit de berg gereden!

Inmiddels is de bouw zo ver gevorderd dat de aarde gedeeltelijk weer terug kan. Tijdens de bouw werd duidelijk dat het zichtbare stroompje niet het enige water is dat stroomt. Het hele perceel bleek erg nat. Daarom is er een goed drainagesysteem met putten aangelegd. De bodem achter het huis wordt tijdens de bouw tegen gehouden door een keerwand. Die keerwand moest onverwacht in z’n geheel blijven staan en laten we begroeien. Daarvoor komen trapsgewijs de overige keerwandjes, die met grote stukken rots worden bekleed. Het ziet er in onze Nederlandse ogen indrukwekkend uit.
Aan de achterzijde van het huis, iets hoger op de berg, hebben we een terras laten aanleggen. Daar staat een grote aluminium picknicktafel gepland. Dit terras moest ook weer voorzien worden van een keerwandje en afwatering. Om er te kunnen komen, is er een houten trap met rondom grind aangebracht. Het is handig om dat nu al te doen, want met een kruiwagen en een schep beginnen we straks niet zo veel! We hebben ook stenen uitgezocht, zowel voor de trap naar de voordeur als voor het stuk onder het balkon.

‘Ons’ straatje heet Birkenweg.

Berken hebben we inderdaad… honderden kleine boompjes doen spetterend hun best om onze ’tuin’ te vullen. ‘Tuinieren’ komt daardoor toch in een ander daglicht te staan. Het wordt nog een leuk puzzeltje om dat onder controle te krijgen. Met een beetje mazzel ligt er voorlopig sneeuw en kunnen we daar nog rustig over nadenken. Tussen de berkjes groeit hier en daar een eenzame varen en die vinden we juist wel erg mooi. Die mogen dus zeker blijven. Sterker nog: Ze mogen zich naar hartenlust vermeerderen!

Servus, Elselien