Wijn

Orange Wines: Oranje lekkernij

Welschriesling

Naast de drie gangbare kleuren wijn – wit, rood en rosé – is er een vierde internationaal gangbare benaming: Orange. Enerzijds is deze kleur in het wijnspectrum vrij nieuw, resultaat van een stijl ontstaan in Slovenië en Friuli in Noord-Italië. Anderzijds gaat het maken van dit type wijn terug op technieken die bijvoorbeeld al eeuwenlang in Georgië toegepast worden en die in de 19e eeuw ook in het Habsburgse Rijk bekend waren.

Terwijl bij ‘gewone’ witte wijnen het sap wordt vergist zonder de schillen, worden orange wines gemaakt van witte druiven waarvan het sap met de schillen is vergist. Dat contact met de schillen levert behalve een wat stroever mondgevoel in veel gevallen ook de kleur, van donkergeel tot dieporanje. In de schillen zit immers de tannine en kleurstof. Inmiddels zijn er echter ook diverse witte wijnen met schilcontact die nauwelijks oranje te noemen zijn. Toch blijft de term orange voor deze wijnen gangbaar, bij gebrek aan iets beters.

In Oostenrijk vind je onverwacht veel orange wijnen, zowel bij de jongere generatie wijnboeren als bij gevestigde namen. Bekende wijnmakers als Franz Strohmeier, Sepp Muster en Bernard Ott begonnen er al ruim tien jaar geleden mee. Gevraagd naar hun beweegredenen komen de antwoorden sterk overeen. Schilcontact geeft wijn naast complexiteit en diepgang meer stabiliteit. Je hoeft bij wijnen die schilcontact hebben gehad tijdens de vergisting (in het Duits: Auf der Maische vergoren) minder of zelfs geen sulfiet toe te voegen!

Orange wines zie je dus vooral bij wijnmakers die zo min mogelijk of zelfs helemaal niet willen ingrijpen in het wijnmaakproces en het gebruik van sulfiet willen beperken of uitbannen. Mede daarom kunnen voor orange wines alleen heel gezonde druiven worden gebruikt waarvan de schillen niet zijn aangetast door schimmels of ziektes.

Vanwege het onbekende smaakpalet en de soms oxidatieve tonen vormen orange wines voor veel mensen een acquired taste (om bij het Engels te blijven).