‘Hier willen we oud worden’

Hoe kwam jullie in Oostenrijk terecht?

‘We vierden onze vakanties altijd al graag in Karinthië. Zo ontstond het idee om daar een pension te openen. Eerst hebben we vrij lang op internet naar een geschikt pand gezocht. Daarna zijn we met Nederlanders in de regio gaan praten over de beste aanpak. Zo kwamen we terecht in St. Kanzian aan de Klopeiner See, bij de mensen die dit pension vóór ons runden. We vonden de locatie heel mooi en het pand bleek in de verkoop te staan. Drie maanden later hebben we de koopovereenkomst getekend en in mei 2010 ging ons Pension Oleander open.’

Hoe pakten jullie het moeilijke begin aan?

‘Eigenlijk hadden we vanaf het begin we voldoende overnachtingen om ervan te kunnen leven. Onder meer omdat we ook ’s winters open zijn. Iedereen zei: niet doen, dit is echt een zomergebied. Toch hebben we doorgezet en dat werkte: vooral zakenmensen op doorreis wisten ons het hele jaar door te vinden. Intussen hebben we ook de nodige Oostenrijkse vrienden, gaan we net als zij in klederdracht naar feesten en worden we echt geaccepteerd.’

Wat vond je lastig?

‘In Nederland weet je precies wat je waar koopt, of je bij de Hema of Gamma moet zijn. Hier moet je echt op zoek. En Oostenrijkers zijn veel makkelijker dan Nederlanders. Een afspraak is niet altijd een afspraak. Het kan ook gerust drie kwartier later worden of helemaal niet doorgaan.’

Wat mis je uit Nederland?

‘Eigenlijk niets. Natuurlijk: Appelstroop, drop en pindakaas halen we nog steeds in Nederland. En Martine vindt het soms lastig dat ze er op feestjes van haar familie niet bij is, bijvoorbeeld als er een baby is geboren. Maar dit is echt ons thuis. Intussen hebben we ons pension verkocht, omdat we meer tijd wilden voor andere dingen, maar we blijven in Oostenrijk. Hier willen we oud worden. ’

Inmiddels hebben Pieter en Martine hun pension Oleander verkocht, maar wonen nog steeds in Karinthië.

Kijk wat je allemaal in de omgeving kunt doen op onze wegwijzer.