Silberregion Karwendel

Traditie én tijdgeest van nu

Tekst: Emely Nobis / Beeld: Frits Roest

Engalm

In het hart van natuurpark Karwendel op 1250 meter hoogte ligt de Eng-Alm. Het grootste almdorp van Tirol is omgeven door de imposante toppen van het kalkstenen Karwendelgebergte en grenst aan de Großer Ahornboden: een beschermd natuurmonument met ruim tweeduizend, deels oeroude, knoestige esdoorns. Als die in de herfst goudgeel kleuren, kun je hier een echte Indian Summer beleven. Ook in andere seizoenen is een uitstapje naar de Eng-Alm geliefd vanwege de vele wandel- en bergtochten die je rondom het dorp kunt ondernemen.

Großer Ahornboden © Tourismusverband Silberregion Karwendel, Foto: P. Steinmüller

De Eng-Alm is een van de vele schatten van de Silberregion Karwendel. Met negenhonderd kilometer wandelpaden, elf dorpen en het stadje Schwaz vormt de regio een opvallende oase van rust en natuurlijkheid in het Tiroolse Unterinntal: het brede, dichtbevolkte en relatief geïndustrialiseerde gebied tussen het Beierse Rosenheim en Innsbruck. ‘Hier kun je nog echt een offline vakantie beleven’, zegt toerismebaas Peter Unterlechner. ‘Je bent bij ons geen toerist in een toeristengetto, maar gast van de plaatselijke bevolking te midden van de natuur.’

Absolute rust

Wegwijzers

Unterlechner is eigenaar (in vierde generatie) van hotel Grafenast, gelegen in de bossen op de Pillberg bij Schwaz. Ooit gebouwd als hut langs een rodelbaan is het nu een Slow Food-biohotel waar je in de klassieke Stuben met veel hout modern-regionaal dineert, waar jazz- en tangoavonden worden georganiseerd en waar je zowel aan wandelingen in de natuur als aan yoga-cursussen kunt deelnemen. Die combinatie van traditie met de tijdgeest van nu is volgens Unterlechner typerend voor de regio. Hij noemt dat ‘Retronativ’ – een samentrekking van retro en innovatief. Het woord staat voor een terugkeer naar het wezenlijke en eenvoudige in het leven – natuurlijke materialen, echte mensen, regionale producten, traditioneel handwerk – in combinatie met openheid naar vernieuwing. ‘Anders wordt traditie namelijk al gauw ouderwets.’

Naunzalm-Hochleger

Hotel Grafenast ligt op 1330 meter hoogte onder de berg Kellerjoch. De blik reikt bij mooi weer tot Innsbruck; aan onze voeten ligt het Inntal. Er heerst absolute rust. Vanaf hier loop je in ongeveer een uur tijd de berg op, maar je kunt ook omhoog met een van Oostenrijks oudste bergliften. Naast het bergstation van deze Kellerjochbahn ligt het Hecherhaus, ook een mooi voorbeeld van het Retronativ-concept in de regio. Deze Alpine Lounge op 1887 meter ziet er van buiten uit als een gewone berghut, maar sinds Wolfgang Schulze-Boysen (Wuf voor vrienden) hier de scepter zwaait, waait er een nieuwe wind. Zijn inrichting kocht hij bij elkaar op rommelmarkten en in antiekzaken. Niet-Oostenrijkse drankjes als cola verdwenen van de kaart: heel retro dus. Daarvoor in de plaats kwamen – innovatief – zijn ‘Hüttencocktails‘ (zoals Sex on the Gipfel) en muziekevents in alle stijlrichtingen– van House tot Austro-pop.

Alpengasthof Loas

Wandelen kun je vanaf het Hecherhaus volop, bijvoorbeeld omhoog naar de kleine kapel op de top van het Kellerjoch of naar de naastliggende berg Kuhmesser. Wij dalen juist af. Via een pad door een vochtig moorgebied dat rood kleurt door de vele ontluikende alpenrozen bereiken we het Loassattel en Alpengasthof Loas – een authentieke hut die bekend staat om de Loasschnitzels die – heel retro – boven een open vuur stuk voor stuk worden gebakken. Geduld is vereist, maar dat is dankzij het beeldschone uitzicht over het Karwendelgebergte bepaald geen straf. Ook vanaf het Loassattel kun je weer alle kanten uitwandelen, zelfs via Hochfügen (6 kilometer verderop) naar het Zillertal.

Kloof en klooster

Wolfsklamm

Een verborgen landschappelijk kleinnood in de Silberregion Karwendel is de Bucher waterval. Direct naast Gasthof Bucherwirt in Buch (waar je met een gerust hart kunt parkeren als je er ook iets consumeert) voert een kleine straat omhoog naar de Schöllerberg. We passeren weiden, een veld en nog enkele huizen en klimmen dan via een pad rechts door het bos omhoog naar het begin van de waterval. Vanaf hier gaan we over houten trappen, bruggetjes en steigers verder tot het hoogste verval en dan weer terug. De tocht duurt al met al niet veel langer dan een uur, maar is zeker op warme zomerdagen een verkoelend (familie)uitstapje. Daar waar het beekwater rustig stroomt, nodigt het uit tot pootjebaden.

Wolfsklamm

Aan de andere kant van de rivier Inn ligt het plaatsje Stans. Vanaf hier voert een enigszins pittige wandeling naar een ander hoogtepunt in de regio: de woeste Wolfsklamm (354 treden, alleen in de zomermaanden geopend) en het Benedictijnse klooster St. Georgenberg-Fiecht met de oudste pelgrimskerk van Tirol. De Wolfsklamm zelf is bijna sprookjesachtig met zijn door mos bedekte rotsen en boomstammen. Daarna – op weg naar het klooster – lopen we door de overdekte Hohe Brücke over de Georgenbach-kloof. De brug met een stenen draagboog uit 1497, een burchtachtige poort en een circa vijftig meter lange houten dakconstructie is een architectonisch meesterwerk. Eenmaal aangekomen bij het klooster zelf, gelegen op een fors rotsblok, rusten we uit onder de kastanjebomen op het heerlijke terras van het Wallfahrtsgasthaus, met een goed glas, goed eten en het uitzicht over het Inntal naar de lieflijke Tuxer Alpen.

Klooster St Georgenberg

Rustbankjes

De terugweg naar het dal loopt niet door de kloof, maar via een goed gemarkeerde pelgrimsroute (onderdeel van de weg naar Santiago de Compostella) met veertien kruiswegstations. Onderweg zien we op panoramaplekken her en der nieuwe houten rustbankjes staan. In de bovenste plank van de rugleuning is het silhouet van het Karwendelgebergte uitgesneden. Peter Unterlechner vertelt dat er in 2016 achthonderd van zulke banken in de hele Silberregion zijn neergezet. Je kunt ze voor een paar honderd euro ‘adopteren’ (telkens voor een periode van vijf jaar) en dan naar wens laten voorzien van bijvoorbeeld een datum, naam of spreuk. Het blijkt inmiddels een geliefd cadeau bij bijvoorbeeld jubilea. Ook dit is volgens Unterlechner een voorbeeld van ‘retronativ’: het traditionele concept van een rustbank in de natuur wordt eigentijds door de moderne vormgeving en het originele financieringsconcept. De boodschappen die de adoptiefouders in het hout laten branden, lijken dan wel weer op ouderwetse tegeltjeswijsheden. ‘Der Schlüssel zum Glück ist unsere Fähigkeit zufrieden zu sein’, heeft de familie Felderer in haar bank laten branden. Maar toch: hoewel het een cliché is, voelt het in deze natuurlijke omgeving allerminst als een dooddoener.

Kijk wat je allemaal in de omgeving kunt doen op onze wegwijzer.